Het is nu ruim een week geleden dat we begonnen met deschooling. Wat is er in de tussentijd gebeurd? Zoals ik eerder deze week schreef, heb ik het best lastig gehad met het loslaten van mijn denkbeelden. En dat is natuurlijk nog niet voorbij. Het identificeren van mijn eigen pijnpunten is belangrijk, want dat maakt me bewust van een aantal belangrijke valkuilen, waardoor ik er makkelijker uit blijf. Maar het zou ietwat optimistisch zijn om te denken dat ik nu compleet calm and composed om ga met alles waar ik voorheen zulke sterke gevoelens over heb. Ik heb niet heel veel last van het loslaten van het schoolprogramma. Wellicht omdat ik nooit echt heb geloofd in het systeem. Het geeft eerder een berg rust, omdat ik nu niet continu de stress heb van het zien worstelen van de kinderen met het programma.
Zoveel kinderen, zoveel manieren
Hoe is deze eerste week voor de kinderen verlopen? Nou, dat verschilt nogal per kind. Mijn dochter is vol overgave en zonder enige terughoudendheid in het deschoolen gesprongen. Ze doet exact dat waar ze zin in heeft en heeft er geen moment wroeging over. Om 8 uur springt ze haar bed uit om de paarden te gaan verzorgen en rond een uur of half tien komt ze weer binnen. Daarna gaat ze met veel plezier aan de gang met de andere dingen die ze graag doet, zoals schilderen, spelen, de hond trainen en veel, heel veel computergerelateerde zaken. Hetgeen dan voor mij natuurlijk weer goede oefening is in mijn deschooling proces.
Mijn zoon is weer heel anders. Hij houdt veel te veel rekening met wat hij denkt dat er van hem verwacht wordt. Aan het begin van dit proces riep hij ook dat hij zijn sommen echt wel bleef doen, omdat hij dat belangrijk vond. Niet dat hij dat daadwerkelijk gedaan heeft, maar hij heeft het er wel moeilijk mee. Hij heeft het gevoel dat hij eigenlijk zijn schema aan zou moeten houden. Er zijn een paar avonden geweest waarop hij vertwijfeld riep ‘Oh, nu heb ik weer mijn rekenwerk niet gedaan!’ Waarop ik hem vroeg of hij dat het gewild had dan. Het antwoord was veelzeggend. Op het willen ging hij niet in, maar zijn antwoord was dat het rekenwerk belangrijk was. Met een bevestiging zoeken ‘Toch?’ erachter aan.
Er weer achter komen wat JIJ belangrijk vindt
Hij heeft het dus erg moeilijk met bepalen wat hij zelf belangrijk vindt. Rekening houden met wat een ander belangrijk vindt, zit stevig verankerd in zijn systeem. Dat verbaast me op zich niet, want het is een jongen die anderen graag pleziert en daarin zichzelf makkelijk vergeet. Dat is na één week deschoolen natuurlijk niet opeens opgelost. Ik heb hier en daar mijn licht opgestoken en de algemene denkwijze is dat je voor elk jaar school een maand nodig hebt om los te komen. En dat is gemiddeld. We zijn dus nog wel even bezig. Voor dochterlief zal het waarschijnlijk minder zijn (een week lijkt momenteel al genoeg grin) en voor zoonlief zal het mogelijk langer duren. Dit zal sterk afhangen van de signalen die hij krijgt van buitenaf.
Hij heeft natuurlijk niet alleen met ons te maken. Alle mensen om ons heen hebben ook een mening over hoe wij het aanpakken. Niet altijd is men het met ons eens. Dat mag natuurlijk. En je mag je mening ook geven. Maar liever niet tegenover een makkelijk te beïnvloeden jongetje, die daardoor weer een stap terug doet en minder dichtbij wat hij belangrijk vindt komt.
Deschooling en unschooling
Gelukkig zitten we momenteel op een plek waar homeschooling iets heel normaals is. En daarmee ook deschooling en unschooling, want je ziet toch wel vaak dat ouders eerder naar een leerlinggemotiveerde aanpak neigen. Gewoonweg, omdat dit de beste resultaten sorteert. Hierdoor worden we niet raar aangekeken en worden de kinderen betrokken in allerhande activiteiten zonder dat er gevraagd wordt waarom ze niet op school zitten. De waarom-vraag hebben we nog niet gehad hier.
In antwoord op ons kleine gesprekje over het rekenwerk dat mijn zoon niet gedaan had zei ik dat het rekenwerk belangrijk is, als het dat voor hem is en zo niet, dan niet. Hij heeft de rest van de week niet meer naar de rekenboeken gekeken alhoewel hij nog wel een keer heeft geroepen dat hij ooit het rekenwerk weer op zal pakken. Wat hij wel doet? Lezen, heel veel lezen. Documentaires over bijvoorbeeld grondeekhoorns kijken. Buiten rondhollen. Dat soort dingen. Op het moment dat we onze vaste plek gevonden hebben, kunnen we de boel gaan inrichten naar gelang de verschillende interesses in ons gezin. Ik ben heel benieuwd wat er dan gaat gebeuren.
Spreekt dit je aan? Deel deze pagina met je netwerk, zodat mijn werk nog meer mensen bereikt! Bij voorbaat dank…