Deze vraag krijg ik regelmatig van achterblijvers. Thuisonderwijs is behoorlijk onbekend bij Nederlanders en onbekend maakt onbemind. Een belangrijke reden om onze kinderen thuis te willen onderwijzen is ontevredenheid met het schoolsysteem. En we hebben het echt geprobeerd. Van ‘gewone’ basisschool tot Leonardo onderwijs: been there, done that, threw away the t-shirt. De laatste school, voordat we besloten dat het genoeg was geweest, was Leonardo onderwijs. Dit is onderwijs voor hoogbegaafden, gegeven vanuit een reguliere basisschool. En dat laatste was nu juist het probleem, als je het mij vraagt.

Het verschil tussen de theorie en de praktijk

Voordat je besluit je kind naar een school te sturen, laat je je meestal voorlichten. Het probleem hierbij is dat je alleen een theoretisch beeld krijgt van hoe het op een school is. School zet zijn beste beentje voor, kind en ouders zetten hun beste beentje voor. Maar dan de realiteit, klopt deze met wat voorgespiegeld is? In het geval van de Leonardoschool werd er heel veel beloofd. Wat ons vooral aansprak is dat de kinderen de ruimte zouden krijgen om hun eigen talenten en interesses te volgen. De realiteit bleek anders. De kernvakken bleken uiteindelijk toch het overgrote deel van de tijd te vullen en de beloofde vrije ruimte veelal toch vooraf ingevuld. School had grootse plannen, maar niet het lef om die ook daadwerkelijk uit te voeren. Zij bleef hangen in het haar zo vertrouwde systeem, dat voor onze kinderen juist een probleem was.

Het kind als holistische leerling

Zoals reeds eerder geschreven, geloven wij in de kracht van de intrinsieke leermotivatie. De mens als holistisch leerling. Het hele leven is één grote leerschool en beperkt zich niet tot de schoolbanken. Het strakke keurslijf van de schoolbanken zorgt wel dat de intrinsieke leermotivatie doodbloedt. Hoeveel kinderen ken jij die vroeger heel leergierig waren, de eerste jaren op school dolenthousiast waren, maar later steeds minder ging doen? Tot er niets over is van dat enthousiaste kind en leren een vies woord geworden is? Ik gok dat je er heel veel kent. Sir Ken Robinson heeft hier een geweldige toespraak over gehouden die RSA Animate weer in een mooi filmpje heeft omgevormd.

En dan is er nog onze overtuiging dat het leven waarvoor we klaar gestoomd worden niet past bij het leven waarvoor we gemaakt zijn. Een belangrijk probleem dat door het schoolritme ontstaat is het botsen van ons bioritme met het sociale ritme waar we in geduwd worden (zie ook Weg met de Wekker). De ongezonde leefwijze waarmee kinderen geïntroduceerd worden op scholen is een ander probleem. Het is een feit dat onze kinderen heel anders (lees: gezonder) eten dan de meeste van hun klasgenoten. Elke keer dat ze op school moesten eten werden ze daar genadeloos voor afgestraft middels allerhande pesterijen. Meer over onze voedingswijze volgt nog. Daarbij komt nog de eindeloze rij van ongezonde dingen die ze aangeboden krijgen in en om de klas. Een gezonde traktatie is er tegenwoordig niet meer bij en elke schoolhappening wordt gelardeerd met suikerbommen. En, last but not least, de nadruk op het hoofd in plaats van de handen (en voeten) die er op school gelegd wordt. Een kind moet bewegen, moet voelen, moet rennen en vliegen, moet creëren. Moet niet continu op zijn krent achter een tafeltje zitten en zijn hersenen moeten gebruiken. Dat is tegennatuurlijk.

Ik denk dat het wel duidelijk is, het Nederlands basisonderwijs past niet bij onze levensovertuiging.

Spreekt dit je aan? Deel deze pagina met je netwerk, zodat mijn werk nog meer mensen bereikt! Bij voorbaat dank…